Reis Ardennen
In de Naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle,
Dag 1 Ardennen Reis:
Zelf kan ik niet spreken voor de andere reizigers, maar voor mij was de eerste dag geslaagd. Na een lange, lange, lange reis naar de Ardennen had ik een gezellige avond. Hoe kan een rit van Nederland naar Belgie zo lang zijn vraag je je af? Dat zal ik je vertellen. Ten eerste moesten we een heleboel inpakken, aangezien wij, als de organisatoren van de reis, moesten denken aan spullen voor onze metgezellen. Dat duurde een tijdje. Ten tweede wilden we het eten vers hebben, en gingen daarom nog even langs een aantal supermarkten om veel eten te kopen. En ten derde? De hitte. Ik denk dat dat het moeilijkste deel was van alles, aangezien de auto als een oven voelde. Het was ook de bedoeling dat we een andere reisgenoot volgden, met de auto met koffers, pannen, gasfles en ingeslagen voedsel, maar die snelle vogel raakten we al snel kwijt.
Toen we aankwamen waren een aantal reizigers al gearriveerd, en begonnen we met uitpakken, koken en te settelen. Door de avond heen arriveerden verschillende reizigers, en we hebben heerlijk gegeten (met dank aan Dhr. Aman Bayat en broeder Zaki). Het was zelfs zo gezellig, dat we allemaal een beetje laat naar bed zijn gegaan.
Dag 2 Ardennen:
Ik zal maar beginnen met het ontbijt. Want dat zag er spectaculair uit. (Het eten was echt een pluspunt, er was zelfs een tafel vol met fruit.) Het was een vroege en gezellige boel. Na het ontbijt werd er vooral gebruik gemaakt van de binnen activiteiten (dartbord, pooltafel, Monopoly), omdat het regende. Iedereen deed een beetje zijn eigen ding. Zelf ben ik een aantal keer door de straat gelopen (ik kan dan meteen zeggen dat ik door het dorp liep, want het dorp bestond uit slechts een straat en heuvels), en heb ik een aantal bladzijden gelezen. ‘s Middags klaarde het weer op en zijn we in de tuin gaan zitten. Er werd gevoetbald, geschommeld, gepingpongd, gebadmintond, thee gedronken en lekker gekletst. Wat wel heel naar was, was dat een meisje bij het badmintonnen verkeerd op haar voet terechtkwam en naar het ziekenhuis verderop gebracht moest worden. Terwijl de arme ziel met haar ouders weg was, werd de BBQ aangedaan. Weer hebben we heerlijk gegeten, dit keer in de buitenlucht met een prachtig uitzicht en een zonsondergang. Na het eten zijn we met z’n allen bij elkaar gekomen, hebben we ons kort aan elkaar voorgesteld, en bespraken we vervolgens een aantal religieuze stellingen. Ook het geblesseerde meisje kwam weer terug, met haar been in het gips en nog een beetje bleek van de schrik. De afsluiting was heel mooi, toen du’a Tawassul gereciteerd werd en er wat tranen vloeiden. Als troost werd er nog een kopje thee geschonken, dat gezet was op de smeulende kooltjes van de bbq.
Dag 3 Ardennen:
De derde dag deed ik en een reisgenoot de voorbereiding van het ontbijt. We moesten hiervoor om 8 uur opstaan, om ons klaar te maken voordat de anderen wakker werden (en ook gebruik wilden maken van de badkamers). We hebben weer eens lekker ontbeten (al zeg ik het zelf) en we zijn na het ontbijt met z’n allen in de auto’s gestapt om vervolgens naar het historische dorpje Durbuy te rijden. Halverwege parkeerden we onze auto’s, omdat er niet genoeg parkeerplaatsen waren in het dorpje zelf. We zouden met het busje de reizigers heen en weer brengen. Alle jongens stapten in, en hadden de meiden de optie gegeven om te wachten of om alvast te lopen. Als echte bikkels gingen wij lopen, maar het was slechts een wandelingetje van 10 minuten naar Durbuy! Daar aangekomen zijn we allemaal onze eigen gang gegaan en habben we wat lekkers kunnen drinken en mooie selfies kunnen maken met de omgeving op de achtergrond. Voor Zohra was er een rolstoel gehuurd bij de `Information’, zodat zij ook van de omgeving kon genieten.
Om half twee stapten we met een aantal metgezellen een toeristenbusje in, dat ons hoog de heuvels in nam, naar een toren met een prachtig uitzicht. Toen we weer beneden aankwamen, en de groep herenigd was, liepen we naar een open plek bij de parkeerplaats die zich bij een riviertje bevond. Natuurlijk hebben we onze schoenen uitgetrokken en zijn we gaan spelen in het riviertje. We zijn toen terug gereden en hebben gerust terwijl de vrijwilligers in de keuken hielpen met het voorbereiden van het eten. Weer hebben we een discussie avond gehouden waar vele opinies gedeeld werden. Sommige wat heftiger dan andere, maar het was zeker levendig en kennis verrijkend.
Dag 4 Ardennen Reis:
Dag vier was de dag, want dag vier was de dag dat we allemaal iets avontuurlijks zouden gaan doen. Iedereen kon zelf kiezen wat: mountainbiken, kajakken, klimmen, airsoften en veel meer. Het was de bedoeling dat we na het eten met z’n allen zouden vertrekken, maar na een communicatieprobleem waren de meeste meiden per ongeluk al vertrokken om te gaan klimmen en kajakken. Het plan was uiteindelijk dat we na de activiteit zouden verzamelen op het open veldje om daar te picknicken, maar daarvoor moest er eerst nog wat te eten bij gehaald worden. Dhr. Mehrzad was zo aardig om nog meer boodschappen te doen, terwijl wij (de achtergebleven mensen) alvast naar de picknickplek zouden gaan. We hadden toen buiten in de mooie natuur een gezamelijk gebed gedaan.
Nu zouden de jongens en enkele meiden gaan Airsoften. Eenmaal aangekomen duurde het weer een hele tijd voordat we aan de beurt waren. Vervolgens kregen we te horen dat er niet genoeg airguns waren om iedereen tegelijk te laten spelen. Toen merkten we dat een aantal wapens het niet deden. Daar stonden we dan, in de hete zon met bloedhete helmen en pakken aan. Ons geduld werd erg op de proef gesteld. Gelukkig kwam een broeder met het geweldige idee, om te vragen of we voor hetzelfde geld dan mochten paintballen.
Dat mocht. Maar daarvoor moesten we dan nog wel even wachten. Toen we aan de beurt waren, kregen we de pakken gratis, i.p.v dat we er 5,- voor betaalden. Er werden twee teams gemaakt en het doel was om de vlag van de ander te pakken te krijgen. De strijd begon. Team Blauw won jammer genoeg (ik was namelijk team Wit). Voor 5,- kregen we 50 kogels extra en konden we nog langer spelen. Later kwamen we er achter dat we per ongeluk 100 extra balletjes gekregen hadden. Een aantal mensen hadden genoeg gehad en namen genoegen met instructies roepen vanaf de zijlijn. Dit keer verdeelde we ons door ons te onderscheiden tussen lange en korte mensen. Het was dit keer de bedoeling om de vlag in het midden van het veld te pakken te krijgen om een punt te scoren. Het stond 6-2 voor de korte mensen voordat de ‘free for all’ begon, en iedereen op elkaar begon te schieten. Ik zelf stopte met spelen toen ik de smaak van verf in mijn mond kreeg.
Lopend naar onze auto’s, pratend over onze wonden , realizeerden we ons dat het spel het wachten zeker waard was. En er rustte echt baraka van Allah op, want we hadden voor alles minder dan €20 p.p. hoeven betalen, wat normaal gesproken €50 p.p. euro gekost zou hebben!
Die avond zijn er na het eten de ‘vriendenboekjes’ tevoorschijn gehaald, die ik van te voren gemaakt had. Hierin kon iedereen iets aardigs (of niet zo aardig) schrijven in het boekje van een ander. Dit was een gezellige boel. We hebben ons toen verplaatst naar de tuin, om een geimproviseerd kampvuur heen. Daar hoorden we enge verhalen over de Jinn, kwamen er vragen over de islam aan bod en filosofeerden we erop los. Het werd weer een kort nachtje.
Dag 5 Ardennen:
Dag 5 bestond eigenlijk alleen maar uit een broodje smeren, in pakken, en ‘m zelf smeren . Iedereen nam jammer genoeg afscheid. Zelf zijn wij nog achtergebleven om alles te laten checken voordat we de sleutel inleverden, de auto instapten, en het heuvellandschap verlieten voor de lage landen. Het was een mooie reis en we zijn er nog steeds niet over uitgepraat, want er gebeurden nog veel meer grote en kleine dingen, die ik hier niet beschreven heb, en daarbij komt dat mijn broers, mijn moeder en ik ook afzonderlijk allemaal weer andere dingen hebben beleefd – maar zeker is, dat het de moeite van de vele inspanningen waard was!
Geschreven door: Selma Boulmalf
